Ziekte dragen:
een worsteling
om te leren luisteren
naar mijn kwetsbare en broze lichaam

Te-vrede-n zijn
ook als dat op het eerste gezicht
onmogelijk lijkt. 

Ik heb het leven niet in de hand.
Ik ben geschapen, niet de Schepper.

Ik heb God, mensen en dingen nodig.
Mijn nood kenbaar maken is verbonden zijn:
Het is een ver-adem-ing.

Hij, de Allerhoogste, is er voor mij,
Zomaar, zoals lucht.

​
Gisteren kwam er iemand op bezoek. Hij zat rustig naast mijn bed en ik kon eindelijk vertellen:
​over mijn onmacht, over mijn verzet en mijn pijn. Over mijn tranen en over mijn troost.
Hij legde zijn handen op mijn ogen en zei: ‘stil maar. Ook in het donker is er leven’.
Ja, ook in het donker is er heel intens leven!

Einde