Bezitloos onderweg ...
Pelgrim met lepel - Pieter Breughel
|
Eén keer kwam ik het tegen. Een jongeman met niets meer dan 1 euro op zak. Hij was te voet op pelgrimstocht van Frankrijk naar Afrika. Hij wilde gans het continent doorkruisen, zonder geld voor onderdak of eten, zonder budget om de trein of de bus te nemen. Alleen zijn voeten had hij, om mee op weg te zijn. Zijn handen om uit de mouwen te steken. Hij legde vlot contacten met mensen onderweg en aarzelde niet om zijn hulp aan te bieden in ruil voor wat eten of onderdak. Telkens opnieuw hoopte hij welkom te zijn en in zijn honger te worden gestild. Wie niets bezit, leeft in voortdurende onzekerheid. Hij wordt volledig afhankelijk van wie of wat hij op zijn weg tegenkomt. Maar wie niets bezit, wordt ook meer vrij. De jongeman had immers geen fototoestel dat gestolen kon worden, geen voorraad cashgeld die goed verstopt moest worden. Soms was het spannend om zo onderweg te zijn, zeker in het begin. Maar zijn overgave groeide. Zich toevertrouwend aan de gastvrijheid en de welwillendheid van de andere, leerde hij ontvankelijk te zijn. Het had hem de bijzonderste momenten, de mooiste contacten bezorgd ... |
