De nacht werd helder als de dag!
De voorbije zomer werd de verlichting in onze straat aangepast.
Oude lampen werden vervangen door ledlichten en de helft ervan wordt gedoofd om 11 uur ’s avonds.
Ook al zie ik nu meer sterren aan de hemel staan, een mens moet toch wennen aan de duisternis.
Hoe donker zou de nacht geweest zijn in Greccio 800 jaar geleden.
Johannes had wellicht een fakkel meegenomen toen hij, op vraag van Franciscus, de os en de ezel naar de stal bracht.
En bij het vallen van de avond, was het licht dat door de kieren scheen al van ver te zien en zo vonden de broeders,
de mannen, de vrouwen en de kinderen de weg naar het stalleke midden in het veld.
Ze droegen zelf fakkels mee en naarmate ze korterbij kwamen werd het licht steeds sterker.
De nacht werd helder als de dag.
Iedereen werd blij bij het zien hoe Franciscus, met handen en voeten, vertelde over de geboorte van het Jezuskindje:
een borelingske, klein en kwetsbaar maar drager van de belofte ‘zo wil God onder ons wonen, in kwetsbaarheid toevertrouwd
aan de zorg van mensen’. In alle eenvoud. Juist op die manier was Hij ook herkenbaar
voor alle arme toeschouwers in de stal van Greccio.
Iedereen had lichtjes in de ogen, en was vervuld van vreugde alsof het kindje daar opnieuw geboren werd.
Greccio was als het nieuwe Bethlehem met diep in hun hart, een kribbeke als woonplaats voor Jezus zelf.
Een nieuw Bethlehem? Ook vandaag?!
Hoe doen we dat in onze wereld die zo verduisterd wordt door donkere wolken van conflicten en geweld?
Nu, meer dan ooit, klinkt de roep om vrede. Vrede, die meer is dan de afwezigheid van oorlog. Ja, we kunnen meebouwen aan vrede door de vredesgedachte uit te dragen. In deze dagen van december kan dat heel concreet door het verspreiden van het Vredeslicht.
Dit bijzondere licht is afkomstig uit de geboortegrot in Bethlehem. Daar, op de plaats waar Jezus geboren werd,
bevindt zich een altijd brandende vlam. Elk jaar ontvangt een kind daar het Vredeslicht. Het steekt een kaars
aan die dan zorgvuldig wordt overgebracht naar Oostenrijk. Van daar verspreidt het licht zich over de Europese landen.
Van in het begin, zo’n 36 jaar geleden, staat dit Vredeslicht symbool voor verbondenheid en vrede onder àlle mensen.
Deze lange traditie krijgt de laatste jaren in België steeds meer aandacht. Aanvankelijk waren het de scouts
die het licht in Wallonië verspreidden maar sinds het ontstaan van VZW Vredeslicht, in 2020,
doen steeds meer gemeentebesturen, scholen en verenigingen mee om het Vredeslicht en de vredesgedachte door te geven. Individuele verschillen worden opzij gezet en iedereen schaart zich achter het universele verlangen naar vrede en verbondenheid.
Zoals het Vredeslicht zich deze dagen steeds wijder verspreidt in vele huizen, zo worden ook de ideeën van respect, verdraagzaamheid en vriendschap aan elkaar doorgegeven met een warm gebaar.
Een kaarsvlam die, in al haar eenvoud van hand tot hand gaat,
ja het is een warm gebaar en het zet mensen in beweging naar elkander toe.
Ook jij kan in beweging komen. Graag, wil je uitnodigen om, in deze tijd voor Kerstmis,
mee te werken aan vrede door het Vredeslicht te verspreiden in je eigen omgeving.
Op die manier deel je ook vreugde, lichthoop en warmte uit.
Je kan het licht doorgeven aan je buurvrouw, een alleenstaande in de straat of een zieke in de buurt.
Of zet een windlicht op een plek van pijn, bij en graf, of de plaats van een ongeval.
Breng een brandende kaars naar een Woon-en Zorg Centrum. Vertel erover aan je kinderen en kleinkinderen...
Vrede in de wereld begint heel klein met vrede in je eigen hart.
Gods Licht in de wereld, begint heel klein met het goddelijke Licht in je eigen hart.
Zo bid ik met Franciscus:
Gij die woont in het ontoegankelijke Licht,
verlicht de duisternis van mijn hart
en maak mij een instrument van vrede.
Oude lampen werden vervangen door ledlichten en de helft ervan wordt gedoofd om 11 uur ’s avonds.
Ook al zie ik nu meer sterren aan de hemel staan, een mens moet toch wennen aan de duisternis.
Hoe donker zou de nacht geweest zijn in Greccio 800 jaar geleden.
Johannes had wellicht een fakkel meegenomen toen hij, op vraag van Franciscus, de os en de ezel naar de stal bracht.
En bij het vallen van de avond, was het licht dat door de kieren scheen al van ver te zien en zo vonden de broeders,
de mannen, de vrouwen en de kinderen de weg naar het stalleke midden in het veld.
Ze droegen zelf fakkels mee en naarmate ze korterbij kwamen werd het licht steeds sterker.
De nacht werd helder als de dag.
Iedereen werd blij bij het zien hoe Franciscus, met handen en voeten, vertelde over de geboorte van het Jezuskindje:
een borelingske, klein en kwetsbaar maar drager van de belofte ‘zo wil God onder ons wonen, in kwetsbaarheid toevertrouwd
aan de zorg van mensen’. In alle eenvoud. Juist op die manier was Hij ook herkenbaar
voor alle arme toeschouwers in de stal van Greccio.
Iedereen had lichtjes in de ogen, en was vervuld van vreugde alsof het kindje daar opnieuw geboren werd.
Greccio was als het nieuwe Bethlehem met diep in hun hart, een kribbeke als woonplaats voor Jezus zelf.
Een nieuw Bethlehem? Ook vandaag?!
Hoe doen we dat in onze wereld die zo verduisterd wordt door donkere wolken van conflicten en geweld?
Nu, meer dan ooit, klinkt de roep om vrede. Vrede, die meer is dan de afwezigheid van oorlog. Ja, we kunnen meebouwen aan vrede door de vredesgedachte uit te dragen. In deze dagen van december kan dat heel concreet door het verspreiden van het Vredeslicht.
Dit bijzondere licht is afkomstig uit de geboortegrot in Bethlehem. Daar, op de plaats waar Jezus geboren werd,
bevindt zich een altijd brandende vlam. Elk jaar ontvangt een kind daar het Vredeslicht. Het steekt een kaars
aan die dan zorgvuldig wordt overgebracht naar Oostenrijk. Van daar verspreidt het licht zich over de Europese landen.
Van in het begin, zo’n 36 jaar geleden, staat dit Vredeslicht symbool voor verbondenheid en vrede onder àlle mensen.
Deze lange traditie krijgt de laatste jaren in België steeds meer aandacht. Aanvankelijk waren het de scouts
die het licht in Wallonië verspreidden maar sinds het ontstaan van VZW Vredeslicht, in 2020,
doen steeds meer gemeentebesturen, scholen en verenigingen mee om het Vredeslicht en de vredesgedachte door te geven. Individuele verschillen worden opzij gezet en iedereen schaart zich achter het universele verlangen naar vrede en verbondenheid.
Zoals het Vredeslicht zich deze dagen steeds wijder verspreidt in vele huizen, zo worden ook de ideeën van respect, verdraagzaamheid en vriendschap aan elkaar doorgegeven met een warm gebaar.
Een kaarsvlam die, in al haar eenvoud van hand tot hand gaat,
ja het is een warm gebaar en het zet mensen in beweging naar elkander toe.
Ook jij kan in beweging komen. Graag, wil je uitnodigen om, in deze tijd voor Kerstmis,
mee te werken aan vrede door het Vredeslicht te verspreiden in je eigen omgeving.
Op die manier deel je ook vreugde, lichthoop en warmte uit.
Je kan het licht doorgeven aan je buurvrouw, een alleenstaande in de straat of een zieke in de buurt.
Of zet een windlicht op een plek van pijn, bij en graf, of de plaats van een ongeval.
Breng een brandende kaars naar een Woon-en Zorg Centrum. Vertel erover aan je kinderen en kleinkinderen...
Vrede in de wereld begint heel klein met vrede in je eigen hart.
Gods Licht in de wereld, begint heel klein met het goddelijke Licht in je eigen hart.
Zo bid ik met Franciscus:
Gij die woont in het ontoegankelijke Licht,
verlicht de duisternis van mijn hart
en maak mij een instrument van vrede.
