Ans en Luks Zonneliederen
|
Zonnelied van An
Niets begrijp ik van jou, God. Vermoed duizelingwekkende Liefde, dragende grond. Jou prijzen valt wel mee als broeder zon zich broederlijk gedraagt. Als bij maandlicht een lied weer klinkt, sterren ons teder leren staren. Waar wolken verbeelding wekken, schaduw brengen, Aarde jou toont, dragende moeder. Waar zuster water de dorst lest, die broeder vuur in ons opwekt. Maar loof ik jou ook met zuster muis, met vliegend, kruipend of ander gespuis. Met wie en wat tot mijn ergernis ook medeschepsel, ook tijdgenoot is. Ach, kleingelovig ben ik, niet zo groot als Franciscus, die zelfs zuster dood haar plek gunde onder de zon. Haatspraak en tweedracht overwon. Niets begrijp ik van jou, God. Vermoed duizelingwekkende Liefde, dragende grond. --- An Bert |
Zonnelied van Luk
Vreemde broeder zon. O vreemde broederzon, die gul het leven schenkt, maar plots, zonder pardon, het tot haar dood verzengt. Waarom verschroeit de zon zo vaak het aardsgewas? Zonder water is de bron het weiland zonder gras. Geen regenboog die troost, geen wind die zich erbarmt of schaduw die omarmt. We zijn tot zand verdroogd. --- Ach, help ons, zuster maan, toon ons in schemer uur een vrouwelijk pad omgaan door hitte en door vuur. Gefluisterd heeft de maan, vervloek niet, broeder zon, om het kwaad u aangedaan, maar keer de rollen om. Eer hem als broeder. En achter wolken en regen zal hij jouw hoeder zijn, op wegen door woestijn. --- Luk Bouckaert |
