Brigittes Zonnelied
Allerliefste God en Jezus en alle heilige door wie U spreekt,
U bent onze bestaansgrond, liefde die geen woorden kent.
U verscheen me ooit als mystiek licht, een zon van fluweel,
zacht en o zo liefdevol.
Daar is ze, moeder zon, die we verwelkomen na de winter,
zoals U verlicht ze alles en allen, breekt ze door na een storm,
staat ze op voor wie in het donker staat.
Liefelijk bent U als vrouwtje maan, nu eens banaantje, dan weer vol.
Een wiegelied zingend voor de nacht.
Ze omringt zich met sterren, als kinderen, om te tellen, te verbeelden,
tot beer of lampionnetjes of ongeboren kindjes aan de hemel.
Zuster wind speelt met onze haren op de fiets,
door haar ervaren we de vrijheid ons te laten waaien
door de Geest, Uw wil.
Als zuster water, die huizen en bomen vervormt in haar spiegel,
bent U een ongrijpbare rimpel.
U brandt in broeder vuur, in duizenden kaarslichtjes,
voor mensenleed dat nooit ophoudt.
Als moeder aarde zet U ons steeds weer
met onze voeten op de grond, op onze plek,
met onze mogelijkheden, om iets van U te zijn,
iets als een rank of licht een blaadje, iets licht van niets.
We danken U voor uw onzichtbaar gewaad
dat over de wereld sluiert en ons vertelt
over hoe liefde ten slotte uiteindelijk
meer en meer zal zijn, overal en altijd.
Amen
---
Brigitte Puissant
U bent onze bestaansgrond, liefde die geen woorden kent.
U verscheen me ooit als mystiek licht, een zon van fluweel,
zacht en o zo liefdevol.
Daar is ze, moeder zon, die we verwelkomen na de winter,
zoals U verlicht ze alles en allen, breekt ze door na een storm,
staat ze op voor wie in het donker staat.
Liefelijk bent U als vrouwtje maan, nu eens banaantje, dan weer vol.
Een wiegelied zingend voor de nacht.
Ze omringt zich met sterren, als kinderen, om te tellen, te verbeelden,
tot beer of lampionnetjes of ongeboren kindjes aan de hemel.
Zuster wind speelt met onze haren op de fiets,
door haar ervaren we de vrijheid ons te laten waaien
door de Geest, Uw wil.
Als zuster water, die huizen en bomen vervormt in haar spiegel,
bent U een ongrijpbare rimpel.
U brandt in broeder vuur, in duizenden kaarslichtjes,
voor mensenleed dat nooit ophoudt.
Als moeder aarde zet U ons steeds weer
met onze voeten op de grond, op onze plek,
met onze mogelijkheden, om iets van U te zijn,
iets als een rank of licht een blaadje, iets licht van niets.
We danken U voor uw onzichtbaar gewaad
dat over de wereld sluiert en ons vertelt
over hoe liefde ten slotte uiteindelijk
meer en meer zal zijn, overal en altijd.
Amen
---
Brigitte Puissant
