Onrust en onzekerheid

Ik heb deel aan de Geest als ik mij niet
‘verhef op het goede dat de Heer in mij bewerkt.’

Mij verheffen is mij meer en beter willen voelen dan de rest.

Ik wil mezelf een plaats geven.
Ik wil groot zijn.
Ik zet mezelf op een piedestal.
Ik wil bewonderd worden, gewaardeerd.

Door de ogen van de ander kijk ik naar mezelf.
Soms heerst er daardoor ook onrust:
Ben ik wel goed genoeg?
In een stroom van onzekerheid knaagt de vraag:
Moet ik niet nog beter mijn best doen
vooraleer ik mezelf mag zijn?
Ervaar ik ook soms onrust en onzekerheid om wie ik ben?
​Hoe ga ik daarmee om?