Waar rust is en bezinning
Morgen moet ik mijn eerste les geven aan een groep studenten. Ik ga kapot van de zenuwen. Vannacht droomde ik nog dat ik tijdens het lesgeven een paar flaters maakte en dat ik door de studenten werd uitgelachen. Nochtans heb ik alles gedaan wat ik kon: lesvoorbereidingen, lessen luidop geoefend, powerpoint gemaakt... Zelfs mijn ouders hebben alles nog eens nagelezen. Toch heb ik het gevoel dat ik niet genoeg heb gedaan... Ik hoop dat het morgen meevalt. (Liesbeth)
Ik werkte twintig jaar als aalmoezenier in de gevangenis. Ik heb leren beseffen: het verschil tussen zware misdadigers en mij is waar mijn wieg stond. Ik leerde van mijn ouders normen en waarden. Ik kreeg een warme thuis. Ik mocht studeren. Ik weet niet wat armoede is. Hoe zou ik durven denken dat ik beter ben dan zij? Tegelijk geeft deze gedachte me een rust in de gesprekken met de gevangenen. Zo kan ik echt naar hun verhalen luisteren. (Pieter)
Waar ervaar ik rust en bezinning die vrij is van bezorgdheid en ronddolen?
Waar ervaar ik mildheid en onderscheiding die vrij is van veeleisendheid en verharding?
Waar ervaar ik mildheid en onderscheiding die vrij is van veeleisendheid en verharding?