Ik zal er zijn

Maar vroeg of laat zal de wereld zonder mij draaien.
Mijn geliefden zullen hun eigen weg gaan, zonder mij.

Ik ga dood.
De hemel zal niet instorten.

Kan ik me bevrijden van mijn Atlasgevoel.
Durf ik te aanvaarden dat ik de wereld niet hoef te dragen?

Ontnuchterend maar waar: 
er is er Eén die de wereld draagt.
Hij geeft leven en groeikracht.
Zijn naam is: Ik ben die is.
Hij zal er zijn, ook als ik dood ben.
Welk gevoel roept het op dat mijn dood niet hét einde is? 
Durf ik me soms gedragen voelen?