ZUSTER MAAN EN DE STERREN

Als Broeder Zon met zijn stralend licht
aan de horizon verdwijnt 
​en de dag ten einde loopt,
dan breekt de nacht aan. 
De drukte van de dag luwt,
Alles komt tot rust... 
Het duister van de nacht
onthult voor ons iets
wat we in het felle licht
en drukte van de dag ​niet konden zien:
de eeuwige schoonheid van Zuster Maan
en die ontelbaar fonkelende sterren.
Franciscus hield van de nacht:
hij vond er de stilte en de rust 
om tot gebed te komen
en God te danken 
voor het goede 
van de schepping.
Kunnen wij 's avonds echt tot rust komen? 
​Kunnen wij danken voor wat wij overdag beleefden?