Zuster water
Langs de zon, de maan en de sterren in het hemelgewelf, brengt het Zonnelied ons via broeder wind tot bij Franciscus' geliefde zuster water. In haar ziet hij de nederige dienstbaarheid en gehoorzaamheid die hem zo dierbaar zijn.
Soms kolkend en bulderend,
dan zacht kabbelend,
bijna stilstaand,
volgt zuster water de weg
die bergen en rotsen,
valleien en weilanden,
dalen van leem, aarde en keien,
haar tonen, elke dag.
Soms breed stromend,
dan weer bescheiden,
maar altijd volgzaam,
zoekend onderweg.
Zuster water geeft zich over,
ze vertrouwt zich toe,
aan de bedding
om niets vermoedend
met haar uit te monden
en op te gaan
in wat komt.
dan zacht kabbelend,
bijna stilstaand,
volgt zuster water de weg
die bergen en rotsen,
valleien en weilanden,
dalen van leem, aarde en keien,
haar tonen, elke dag.
Soms breed stromend,
dan weer bescheiden,
maar altijd volgzaam,
zoekend onderweg.
Zuster water geeft zich over,
ze vertrouwt zich toe,
aan de bedding
om niets vermoedend
met haar uit te monden
en op te gaan
in wat komt.
Durf jij je, zoals zuster water, over te geven aan het leven zoals het komt?
Heb je vertrouwen op de weg die je gaat, op het pad dat voor je ligt?
