Thuiskomen in Gods Schepping
Franciscus en de vogels (Rivotorto)
|
Wat een vreugde wanneer Franciscus op het einde van zijn leven, in het Zonnelied de broederlijkheid van Gods schepping bezingt: hoeveel deugd doet het wanneer je nieuwe levensadem krijgt door Broeder Lucht de dorst kan lessen door Zuster Water je verkleumde handen kan verwarmen aan Broeder Vuur jezelf gedragen weet door Zuster Moeder Aarde. Kinderen spelen onbezorgd en dansen vol blijdschap. Vogels kondigen al fluitend een nieuwe lente aan. Franciscus heft dankbaar zijn handen ten hemel... "Wees geloofd, mijn Heer..." Thuiskomen bij onze Zuster Moeder Aarde is ook leren om opnieuw naar haar te luisteren en zo Gods visioen van universele broederschap mede-scheppend handen en voeten te geven. |
