Kerst met broeder Juniperus: het verhaal van de minister-generaal

Elke week laten we een ander personage uit het verhaal van Broeder Juniperus en de zilveren ringen aan het woord:
deze derde week van de advent luisteren we naar de minister-generaal
die als eindverantwoordelijke broeder Juniperus vermaant en op de vingers tikt. ​
Lap, 't is weer van dat! Juniperus is ne goede kerel, daarvan niet, maar waarom bezorgt hij mij toch altijd extra werk. Alsof ik nog niet genoeg praktische beslommeringen heb. Allez, we gaan weer de hele gemeenschap moeten samenroepen voor een donderpreek en dat uitgerekend op Kerstmis! Dit had ik nu wel echt kunnen missen als kiespijn. Ik had me voorgenomen om de komende kersttijd rustig de tijd te nemen om me spiritueel te verdiepen en wat tot rust te komen na een drukke maand, maar nee... Altijd weer kwamen er extra, onverwachte taken... Ok, die arme vrouw leeft in armoede en heeft tekort en het is heel franciscaans om daar oog voor te hebben, maar ik heb een ander tekort, namelijk tijd. Er zijn maar 24u in de dag: ik kan daar toch geen uren bij toveren. Maar daar heeft de algoede Juniperus geen oplossing voor hoor! 
En trouwens: kent ge de historie van dat altaarkleed? Een adellijke dame van hoge afkomst die hier een paar straten verder woont in een groot pallazzo heeft dat speciaal met de hand gemaakt voor onze gemeenschap als dank voor een verkregen gunst. Vorig jaar, toen heel die adellijke familie hier op de eerste rij zat met Kerstmis werd het in plechtige proces aangedragen en nog geen jaar later is het al letterlijk verknipt... Hoe ga ik dat nu weer uitleggen aan die familie? Dat is nu toch wel een prestatie van die Juniperus! Zo erg heb ik het eigenlijk nog niet geweten... En het stomme bovenal is dat die dat dus zelfs goed bedoelt! En als ik hem straks onder zijn voeten geef, dan raakt dat zelfs zijn koude kleren niet: als hij ze trouwens nog aan heeft, want de keren dat hij zijn pij al heeft weggegeven is ook niet op één hand te tellen... 

Mijn goed voornemen aan het begin van de advent was om minder te zagen en mij veel minder op te jagen... Allez, hoor mij nu bezig op Kerstmis! Maar aan de andere kant, ge verstaat mij toch ook wel een beetje zeker... Ik kan dit toch niet zomaar laten passeren... Dat zou nogal ne keer achterklap geven in de gemeenschap en spanningen! Als verantwoordelijke staat ge altijd en overal boven, onder, tussen en ja, zelf buiten... Ik ga toch blij zijn om de fakkel binnenkort te kunnen doorgeven aan een medebroeder. 

Allez, eerst die klok luiden nu en alle broeders bijeenroepen. Zucht... En na de bijeenkomst met de koster nog op zoek naar een nieuw altaarkleed en de adellijke familie al voorzichtig op de hoogte brengen... Jaja... Zo blijven we bezig é...