Ik draag de wereld niet op mijn schouders

Manuel Domínguez Guerra, 2008
Mijn inzet is onmisbaar.
Mijn geliefden kunnen niet verder zonder mij.
Ik moet er zijn voor anderen.
Druk, druk, druk.

Ben ik niet een beetje zoals Atlas
die de last van de hele wereld draagt.

Het is confronterend te weten
dat ik vroeg of laat dood ga.
Het is moeilijk om bij die realiteit stil te staan.
Ik zou zo graag zeker zijn 
dat al mijn werk en inspanningen niet zomaar verdwijnen...

Toch heeft mijn dood mij ook lessen te leren.
In al mijn zorgen en bekommernissen,
kan de gedachte aan de dood
​mij met mijn twee voeten op de grond zetten.
Welke lasten neem ik op mijn schouders?
​Heb ik soms het gevoel dat deze lasten té zwaar op me wegen?