Gevallen

Samen met collega’s werkten we een groots, nieuw beleidsplan uit. Ik was de spil. Vergaderen, nota’s schrijven, netwerken…ik werkte dag en nacht. Die maandagmorgen was het zover: we zouden een eerste versie presenteren aan de directie. Maar alsof de duivel ermee gemoeid was: op weg naar mijn werk viel ik met mijn fiets. Ik brak niet enkel mijn voet, maar ook enkele ribben en had een zware hersenschudding. Van werken was volgens de dokter de eerstkomende dagen helemaal geen sprake... De collega's hielden me wel op de hoogte, maar dat was zeer confronterend. Ik ontdekte dat alles op het werk verder draaide, zonder mij. Mijn collega’s trokken hun plan en hadden blijkbaar genoeg competentie in huis om het zonder mij te rooien. Dat was een pijnlijke les. (Bernard)
Ben ik ook ooit geconfronteerd geworden met mijn 'breekbaarheid'? 
Met wat voor gevoelens heb ik toen allemaal geworsteld?