De kwetsbare, lichamelijke taal

In de Ark-gemeenschappen is het ritueel van elkaar de voeten te wassen heel essentieel. Over die voetwassing heeft Jean Vanier in 2002 een mooi getuigenis gegeven. We hebben die getuigenis hieronder vrij vertaald:  
Ik heb het gebaar van de voetwassing een beetje leren begrijpen toen we in de Ark een jonge gast van 16 mochten ontvangen. Hij was klein van gestalte, doofstom, blind maar ook zeer angstig. Ik geloof dat ik nog nooit iemand zo angstig had gezien als Eric. Het is de spiritualiteit van de Ark om iedereen die binnenkomt bij ons te laten ontdekken dat ze waardevol zijn, dat ze geliefd zijn door God, dat ze bijzonder en mooi zijn zoals ze zijn. Hoe konden we deze boodschap overbrengen aan Eric die niet hoorde en niet zag? De enige manier was doorheen de taal van het lichaam, door de taal van onze handen. Ik heb het privilege gehad om met Eric een jaar te mogen samenwonen. Dat jaar gaf ik hem heel geregeld een bad. Dat kleine, kwetsbare lichaam, die jonge, angstige kerel: ik gaf hem een bad. Doorheen de tedere aanraking spraken mijn handen: "Jij bent mooi, jij ben belangrijk." Ik luisterde naar de taal van zijn lichaam. 

Jean Vanier, Le lavement des pieds, Rencontre internationale Rome 2002
Welke taal spreekt mijn lichaam? 
Welk teder gebaar heeft mij diep geraakt?