De laatste zuster ...
Franciscus voelt zijn dood naderen, zijn lichaam takelt af. In de meest duistere, wanhopige nacht borrelt vanuit de diepte van zijn bestaan de vreugde op om samen met broeder zon, zuster maan en de sterren, met alle natuurelementen dankbaar God te loven. Hij hervindt vrede om zijn ziekte en het lijden vredevol te dragen. Franciscus is klaar om nu ook de laatste zuster te verwelkomen...
|
Geliefd, ben je niet. Ver weg houden we je, het liefst. Alsof je niet bestaat, onderdrukkend, elke gedacht aan jou. En toch, wacht je op ons, op elk van ons. Jij bent onze laatste zuster, en op een dag kom je ons halen. |
