Breuklijnen...
Het Zonnelied is geen romantisch lied. Hoe vreemd ook voor een Loflied, de tragische kanten van ons mensenleven, verdrukking, ziekte én de dood, worden door de doodzieke Franciscus openlijk bezongen. Het zijn die momenten waarop de mens het meest kwetsbaar is en meest tot nederigheid uitgenodigd wordt. Want een breuklijn doet de harmonie barsten...
|
De dood betekent altijd een breuk.
Met een bittere willekeur beukt ze in ons leven in om het onherroepelijk te veranderen. Ze komt altijd ongelegen, is onvoorspelbaar, onontkoombaar en bevreemdend. Haar gelaat kleurt hard en onverbiddelijk. Ze ontrukt het leven, ontneemt de adem. scheidt ons van geliefden, slaat een bres tussen mens en natuur. En toch, zo zegt Franciscus: wees welkom zuster dood! |
Kan je breuklijnen die de dood nalaat in jouw leven herkennen?
