Een toegangspoort ...

Franciscus herkende de lichamelijke dood als een zuster, omdat hij besefte dat de dood door het lijden heen een toegangspoort tot het leven kan zijn. Christus ging ons voor, door de dood heen het leven in. In zijn diepste ellende bleef Franciscus zich getrouw op Hem richten en Zijn voetspoor volgen.  

Er is een weg die ten leven leidt,
door de lichamelijke dood heen. 

Er is een weg voor de mens
die zich kwetsbaar en broos
aan Hem blijft toevertrouwen, 
waakzaam uitziend naar verlossing,
te midden van de zwaarte
van het aardse leven.

Er is een weg
waarop Hij ons tegemoet komt,
met ons meeleeft
tot in de duisternis 
van de dood
en ons juist daar 
opwacht 
​en redding brengt.

Hij is juist daar
waar de tweede dood dreigt,
die de mens doet verdwijnen
in het totale niets,
in de totale God-verlatenheid,
in dood-zonde,
van God los.
​
Juist daar is Hij
die maakt
dat niets
​ons meer raken kan.