Geroepen om gewoon onszelf te zijn!
Toen Jezus langs het Meer van Galilea liep, zag Hij Simon en Andreas, de broer van Simon, die hun netten uitwierpen in het meer; het waren vissers. Jezus zei tegen hen: 'Kom, volg Mij! Ik zal van jullie vissers van mensen maken.
Het eerste evangelievers en draagt mij uit omdat Jezus zijn gewoon een gang aan het gaan is. Hij doet niks bijzonders in zijn manier van doen en dat is voor mij persoonlijk wel heel belangrijk, want hoe meer ik rond ga en mijn werk doe en en met mensen bezig ben besef ik: ‘Ik doe niet zoveel speciaals.’ Jezus doet net hetzelfde: Voor hem is het normaal wat hij doet, dat is wie dat hij is: het is zijn normale gang van zaken. Dat is zijn gewoonte, dat is zijn eigen natuur. Dat is belangrijk voor mij omdat ik word geroepen om mezelf te zijn. Ik denk dat we dat we niet geroepen zijn om grote dingen te doen om buitengewone dingen te doen, om krachtige dingen te doen. Ik denk dat we eigenlijk allemaal geroepen zijn om gewoon dingen te doen maar op zo’n wijze dat het uitblinkt, geroepen om gewoon te zijn, gewoon te zijn wie dat we zijn maar dat te doen op een uitmuntende manier.
Ik denk dat dat Jezus zijn gewone gang aan het doen is en hij roept mij om mijn gewone manier van leven te leven, maar om dat het goed te doen, dat ik kan liefhebben zoals ik gewoon mag lief hebben maar dat goed te doen. Dat ik kan bidden zoals ik geroepen ben om te bidden maar omdat goed te doen. Dat ik dienstbaar mag zijn op de manier dat ik geroepen ben, wie dat ik ben maar dat goed te doen. Om mijn leven van mijn geloften te leven op een gewone manier maar dat goed te doen. Ik denk dat dat het teken is bij uitstek dat we dat we allemaal geroepen zijn om het gewone leven te leven.
Dat is de weg naar binnen voor mij die mij uitdaagt om om te kijken hoe leef ik mijn leven. Met welke ingesteldheid ben ik in het leven momenteel. Hoe gedraag ik mij in dit leven? Als het evangelie van ons vandaag iets stelt, als het evangelie mij wil raken dan is het net omdat Jezus gewoon is wie dat hij is en dat zo bijzonder goed doet. Jezus roept mij om mezelf te zijn: hij heeft geen nood aan iemand anders. Hij heeft nood aan mij. Hij heeft nood aan jou, zoals je bent, zoals ik ben. Daartoe roept hij mij om dit zo goed te doen.
Ik denk dat dat Jezus zijn gewone gang aan het doen is en hij roept mij om mijn gewone manier van leven te leven, maar om dat het goed te doen, dat ik kan liefhebben zoals ik gewoon mag lief hebben maar dat goed te doen. Dat ik kan bidden zoals ik geroepen ben om te bidden maar omdat goed te doen. Dat ik dienstbaar mag zijn op de manier dat ik geroepen ben, wie dat ik ben maar dat goed te doen. Om mijn leven van mijn geloften te leven op een gewone manier maar dat goed te doen. Ik denk dat dat het teken is bij uitstek dat we dat we allemaal geroepen zijn om het gewone leven te leven.
Dat is de weg naar binnen voor mij die mij uitdaagt om om te kijken hoe leef ik mijn leven. Met welke ingesteldheid ben ik in het leven momenteel. Hoe gedraag ik mij in dit leven? Als het evangelie van ons vandaag iets stelt, als het evangelie mij wil raken dan is het net omdat Jezus gewoon is wie dat hij is en dat zo bijzonder goed doet. Jezus roept mij om mezelf te zijn: hij heeft geen nood aan iemand anders. Hij heeft nood aan mij. Hij heeft nood aan jou, zoals je bent, zoals ik ben. Daartoe roept hij mij om dit zo goed te doen.
Toen Jezus enkele dagen later terugkwam in Kafarnaüm, werd het bekend dat Hij weer thuis was. Er stroomden zo veel mensen toe dat er zelfs voor de deur geen plaats meer was, en Hij verkondigde hun Gods boodschap. Er werd ook een verlamde naar Hem toe gebracht, die door vier mensen gedragen werd. Omdat ze door de menigte niet bij Jezus konden komen, haalden ze een stuk van het dak weg boven de plaats waar Hij was. En toen ze een opening hadden gemaakt, lieten ze de verlamde op zijn slaapmat naar beneden zakken. Toen Jezus hun geloof zag, zei Hij tot de verlamde: "Mijn kind, uw zonden zijn u vergeven."
Dit evangelieverhaal raakt mij omdat het heeft te maken met mensen en het daagt mij uit om hetzelfde te gaan doen. Niet zo zeer zoals Jezus te zeggen: 'Uw zonden zijn u vergeven, Sta op, pak uw bed op en loop.’ maar vooral te doen wat die vier mensen deden voor die verlamde. Vier mensen dragen iemand die zich niet meer zelf kan kan verder bewegen, die verlamd is. We weten niet waarom maar toch zijn er vier mensen die willen zorg dragen voor hem. Vier mensen die geraakt zijn door Jezus en die weten dat Jezus hem kan genezen. Daarom gaan ze uit hun weg om zotte dingen te doen. Het is niet normaal om naar iemand huis te gaan en het dak af te nemen om zo iemand binnen te laten. Dat is niet normaal en ik denk dat dit evangelie voor mij de uitdaging geeft om zotte dingen te gaan doen, om mij uit te dagen om vol overtuiging naar de wereld te gaan. Want er staat juist in die evangelietekst dat toen Jezus hun geloof zag, zei hij tegen de verlamde: “Uw zonden zijn u vergeven!” Het is niet omwille van die verlamde zelf maar het is omwille van die mensen die zo zot zijn, die zo vol geloof zijn om alles te wagen, om de norm te breken, om iemand de nood en de hulp te geven die hij nodig heeft zijn. Het zijn zo’n mensen die we nodig hebben, het is zo'n mens waartoe ik geroepen word om zelf te zijn.
Het is zo'n type mens die Jezus nodig heeft. Het daagt mij ook uit om hetzelfde te gaan doen. Ik denk dat heiligen mensen zijn die in het extreme liefhebben, die goed zijn op een heel goede manier. Ik denk dat het evangelie mij uitdaagt hier om zo zot te zijn voor die liefde van God of zo vol overtuiging te zijn van Gods nabijheid, van Gods kracht om zo vol van geestdrift zijn om zotte dingen te gaan doen, omwille van iemand die het nodig heeft, omwille van iemand die nood heeft aan genezing, die nood heeft aan nabijheid, die nood heeft aan de basisbehoeften die leven mogelijk maken. Ik denk dat dat zo belangrijk is dat dat we zo zot durven zijn. Het evangelie daagt mij uit om hetzelfde te doen, om zo zelf in de wereld te gaan staan, om zo radicaal te gaan kiezen voor het goede, voor een ander leven. Ik denk dat als we zo zot zijn van de liefde voor God, als we zo zot zijn van de boodschap van Jezus Christus. Ik denk dat als ik dat kan doen in mijn eigen leven en zo zot te zijn om iemand te gaan dragen met met een aantal vrienden met me mee, om iemand te gaan dragen tot bij iemands huis, het dak eraf te rukken om daar iemand bij Jezus te brengen. Ik denk dat ik dan goed begrepen heb hoe Jezus mij uitdaagt om juist dat te gaan doen, dat ik dan goed begrepen heb dat zo de liefde van God is en misschien als we zo kunnen leven dat er toch iets verandert, dat we zo een verschil maken in deze wereld.
Het is zo'n type mens die Jezus nodig heeft. Het daagt mij ook uit om hetzelfde te gaan doen. Ik denk dat heiligen mensen zijn die in het extreme liefhebben, die goed zijn op een heel goede manier. Ik denk dat het evangelie mij uitdaagt hier om zo zot te zijn voor die liefde van God of zo vol overtuiging te zijn van Gods nabijheid, van Gods kracht om zo vol van geestdrift zijn om zotte dingen te gaan doen, omwille van iemand die het nodig heeft, omwille van iemand die nood heeft aan genezing, die nood heeft aan nabijheid, die nood heeft aan de basisbehoeften die leven mogelijk maken. Ik denk dat dat zo belangrijk is dat dat we zo zot durven zijn. Het evangelie daagt mij uit om hetzelfde te doen, om zo zelf in de wereld te gaan staan, om zo radicaal te gaan kiezen voor het goede, voor een ander leven. Ik denk dat als we zo zot zijn van de liefde voor God, als we zo zot zijn van de boodschap van Jezus Christus. Ik denk dat als ik dat kan doen in mijn eigen leven en zo zot te zijn om iemand te gaan dragen met met een aantal vrienden met me mee, om iemand te gaan dragen tot bij iemands huis, het dak eraf te rukken om daar iemand bij Jezus te brengen. Ik denk dat ik dan goed begrepen heb hoe Jezus mij uitdaagt om juist dat te gaan doen, dat ik dan goed begrepen heb dat zo de liefde van God is en misschien als we zo kunnen leven dat er toch iets verandert, dat we zo een verschil maken in deze wereld.
