naar hervonden troost en kracht...
Net in die meest duistere nacht waarin Franciscus niet anders kan dan zijn lijden ondergaan en de verlatenheid doorleven, gebeurt er iets in hem. Oog in oog met zijn eindigheid, vanop de diepste bodem van het menselijk bestaan, hervindt hij opnieuw de vreugde, de ware vreugde! Hij ontvangt troost en kracht om zijn lot te dragen, en wilde God opnieuw danken en loven.
|
De volgende ochtend zegt hij tegen zijn broeders: Van nu af aan mag ik niets anders doen dan met grote vreugde mijn ziekte en kwellingen dragen, mijn troost en mijn kracht in de Heer zoeken en onafgebroken dank brengen aan God de Vader, aan zijn enige Zoon, onze Heer Jezus Christus, en aan de Heilige Geest om de grote genade en zegen, die mij ten deel gevallen is! (HER 83) Net op het moment dat zijn wanhoop ultiem was, kon Franciscus niet anders dan zichzelf overgeven en toevertrouwen. Juist wanneer hij zich liet vallen en ophield met strijden, kon hij ervaren hoe hij toch weer opgevangen werd ... |
Wat doe jij op momenten dat je het moeilijk hebt en het even niet meer ziet?
